iyi kalpli insanları tanıma günü

Yapmam gereken çok şey var…

Hayatı erteliyoruz. Evet, sonunda aydım. Bugün iyi kalpli insanlarla karşılaşma günüydü ve ben bugün hayatı erteledim dün gibi, yarın gibi… Hâlâ yapmam gereken birçok şey olmasına rağmen duruyorum. Aslında inanılmaz bir hızla dönüyorum, yine de duruyorum. İnat işte…

Her sabah bir yerlere yetişmek için koşturuyorum ve her sabah geç kalıyorum, “hep acele edip hep geç kalanlar*”danım… İyi kalpli insanlardan biri bugün geç kalmamam için yardım etti bana. Ben yine de kalabalıkları sevmiyorum.

Bugün iyi kalpli insanlara günaydınlar dileyen bir sesle uyandım.

Kendi komplekslerimi başkalarının üstüne atıp iz bırakması için çırpındığımı fark ettim. Özgüven düzeyim yerlerde süründüğünden olsa gerek. Olmayabilir de tabi. DNA, çevre, kalıtım vs. hayat hoş ve biraz da “air bubbles” deformasyonuna sahip. Denizin altında hayat daha mı güzel acaba? Bendeki bu şansla vurgun yerim o ayrı…

Sadece bir radyo programıyla gülebilmek nasıl bir duygu?

Tanımlarım tükendi artık, dünyayı anlamlandırmaktan vazgeçtim. Limonlu keke dönmüşüm bilimsel olmayan bir değerlendirmeye göre. Beklemek lazımmış beni, düzelene kadar birkaç şişe daha. Şişe demişken; sahnede devleşen kraliçe, elinde şarap şişesi yarısını bilmediği ritimlerle ritüele katılmaya çalışan Athena… Güzel günler de olmuş aslında, bi anda gökyüzü kararsa da hemen ardından.

Bugün iyi insanlardan biri rüzgâr oldu bir göçmen kuşa, karşılık beklemeden üstelik.

Bugün yürürken yetişmeye çalıştığım yere doğru, kaldırıma park etmiş tüm arabaların camlarını indirme isteği duymadım. Belki güneşin parlamasından belki de bugünün iyi kalpli insanlarla tanışma günü olmasından. Bugün iyi kalpli bir insan olmaya çalıştım. Bir ortaçağ cadısından beklenmeyecek kadar çok karar aldım. Uygulamada yine Athena’ydım o ayrı.

Bugün tanımadığım ama sürekli aynı havayı soluduğum birinin iyi kalpli olduğuna karar verdiğim bi gündü.

Parlak güneş, hafif ürperten bir hava ve iki saatlik gergin/resmi gülümsemelerin ardından üç adımlık yolda bir şeyleri onayladım. Bir dilek tuttum sonra. Mutluluk diledim. Ne zamandır kayıp büyü kitabım, sadece dileklerim kaldı elimde avucumda.

Bugün güzel bir gündü diyebilirim ve aslında hiç yaşanmadı…

Athena

* Oğuz Atay